تقریباً هر استارتاپی نیازمند بودجه اضافی برای رشد است. اما در موقع نیاز، آن‌ها معمولاً به چه کسی روی می‌آورند؟ انواع مختلف سرمایه ‌گذاران خطرپذیر، منبع اصلی کارآفرینانی هستند که معتقدند پتانسیل رشد بالا و بلند مدتی در دست دارند.

درست مانند انواع مختلفی از شرکت‌ها، انواع متفاوتی از سرمایه‌ گذاران خطرپذیر نیز وجود دارد. انواع مختلفی از سرمایه‌های مخاطره پذیری که به نظر می‌رسد بیشترین حجم از سردرگمی‌های بازار کسب و کار، پیرامون آن‌هاست.

انواع سرمایه ‌گذاری خطر پذیر از نظر تأمین مالی:

1. مرحله اولیه
2. گسترش
3. سرمایه خرید
4. مرحله اولیه

مرحله اولیه خود شامل سه بخش است که تقسیم‌بندی این سه بخش‌ بر اساس میزان بودجه‌بندی صورت می‌گیرد.

1. سرمایه بذر
2. سرمایه راه‌اندازی (استارتاپ)
3. سرمایه مرحله اول
4. سرمایه بذر

سرمایه بذر همان بودجه اولیه است که معمولاً کارآفرینانی که کار خود را تازه شروع می‌کنند و هنوز محصولی از تجارت سازمان یافته‌شان به دست نیاورده‌اند به دنبال آن هستند. سرمایه گذاران خطرپذیر زیادی در این مرحله تمایل چندانی به تأمین مالی ندارند زیرا کسب و کارشان هنوز تنها یک ایده روی کاغذ است. بنابراین سرمایه این مرحله اغلب از طریق دارایی‌های شخصی، دوستان یا خانواده کارآفرین تأمین می‌شود.

مبالغ موجود در این مرحله به طور کلی اندک است و فقط کفاف پوشش امور ضروری را می‌دهد. از طرفی ممکن است این مبلغ در ایجاد یک محصول نمونه، تحقیقات بازار، هزینه‌های اداری یا در قالب یک وام اولیه به آن‌ها کمک کند و این کمک تا ظهور کسب و کاری نوپا و مورد توجه سرمایه گذاران خطر پذیر ادامه خواهد داشت.

1. سرمایه راه‌اندازی

به مبلغی (بزرگتر از سرمایه بذری) که به یک شرکت نوپا ارائه می‌شود تا بتواند تجارت خود را راه‌اندازی کند سرمایه راه‌اندازی گویند. به عنوان مثال، استخدام پرسنل اولیه، تأمین فضای اداری و مجوزها، تحقیقات بازار و توسعه محصول یا خدمات از جمله مواردی است که نیاز به سرمایه اولیه دارد. شرکت‌هایی که به‌دنبال این نوع بودجه هستند، معمولاً از قبل نمونه‌ای از محصول خود را در دسترس دارند و حداقل به اندازه یک مدیر اجرایی تمام وقت کار می‌کنند.

این نوع تأمین مالی بسیار نادر است و باید واقعاً تلاش کنید تا بتوانید ایده‌تان را در این مرحله مورد توجه سرمایه گذاران قرار دهید (مانند ایجاد یک طرح تجاری جامع یا ساخت نمونه اولیه). بیشتر اوقات، اجرای چندین دور سرمایه گذاری اولیه برای موفقیت در ایجاد یک کسب و کار جدید ضروری است.

1. سرمایه مرحله اول

این نوع از سرمایه گذاری مناسب مشاغلی است که دو تا سه سال از فعالیت آن‌ها می‌گذرد، تیم مدیریتی دارند و فروش آنها رو به رشد است. در این مرحله، کسب و کارها ضمن گسترش محصولات، خدمات و حتی تبلیغات، به سمت سودآوری در حرکت‌اند.

از آنجا که چنین استارتاپی تاکنون تمام سرمایه اولیه خود را خرج کرده است، برای تشدید فعالیت‌های تجاری، افزایش بهره‌وری و بازاریابی و یا افزایش کارایی، به بودجه بیشتری نیاز دارند.

2. گسترش

توسعه بودجه به سه زیر مجموعه تقسیم می شود:

1. مرحله دوم سرمایه گذاری
2. سرمایه گذاری پل

• مرحله سوم سرمایه گذاری

1. سرمایه گذاری، مرحله دوم

این مرحله در اختیار شرکت‌های با سابقه‌ای قرار می‌گیرد که دارای تیمی چند منظوره و کالای تجاری هستند و همچنین جنبش فروش معقولی را در اختیار دارند.  هدف از این مرحله این است که انرژی لازم برای بالا بردن سطح تجارت را به کسب و کارمان اضافه کنیم.

به عبارت دیگر سرمایه گذاران خطر پذیری که در این نوع امور مالی تخصص دارند به گسترش این مشاغل کمک می‌کنند، به منحنی رشدشان سرعت می‌بخشند و سبب می‌شوند که وارد بازارهای جدید شوند و بازاریابی خود را توسعه دهند.

انتظار نمی‌رود شرکت های نوپا بتوانند به سطوح بالایی از نرخ بازده داخلی برسند اما به رشد پایدار دست می‎یابند. سرمایه گذاری می‌تواند به‌عنوان سهام یا بدهی مصرف و متضمن تعهد شرکت برای پرداخت سریع بهره باشد.

1. سرمایه گذاری پل

شما می‌توانید از این روش موقت، برای تحکیم موقعیت کوتاه مدت، تا زمانی که فرصت لازم برای تنظیم تأمین اعتبار بلند مدت را پیدا می‌کنید استفاده کنید. درست مانند نام آن، چنین تأمین مالی به منظور «پر کردن» شکاف بین زمانی است که انتظار می رود بودجه کم شود و زمانی که می‌توانید انتظار داشته باشید بودجه اصلی را دریافت کنید.

• تأمین مالی، مرحله سوم

این مرحله اواخر زمانی اتفاق می‌افتد که یک شرکت نوپا به درآمد بالایی رسیده باشد، سطح کافی مدیریت را داشته باشد و اکنون به‌دنبال بودجه برای رشد ظرفیت و سرمایه درگردش و یا افزایش تلاش‌های بازاریابی است.

به دلیل این واقعیت که سرمایه گذاران خطرپذیر ترجیح می‌دهند در مشارکت‌هایی با ریسک شکست پایین ‌تر سرمایه گذاری کنند (برخلاف شرکت های مرحله اولیه)، تأمین مالی مرحله آخر، محبوب‌تر از سایر مراحل است.

3. سرمایه خرید

آخرین مورد از بودجه‌های سرمایه گذاری خطر پذیر به موارد زیر تقسیم می‌شود:

1. سرمایه اکتسابی
2. مدیریت (سرمایه خرید)

1. سرمایه اکتسابی

تأمین منابع فوری که بطور خاص برای دستیابی به بخش‌های خاصی از مشاغل دیگر یا کل تجارت استفاده می‌شود سرمایه اکتسابی نام دارد. از طریق چنین خریدی، شرکت کوچکتر می‌تواند اندازه عملیات خود را رشد دهد و از مقیاس‌های بزرگتر اقتصادی بهره‌مند شود.

1. مدیریت (سرمایه خرید)

مدیریت یا سرمایه خرید شامل مقدار قابل توجهی پول است که به یک گروه مدیریت خاص برای انجام مدیریت یا خریدهای اصلی کمک می‌کند. خریدهای مدیریت، یک استراتژی خروج ترجیحی را برای شرکت‌هایی که به دنبال فروش بخش‌های خارج از مشاغل اصلی خود هستند یا مشاغل خصوصی که صاحبان آن‌ها قصد بازنشستگی دارند فراهم می‌کند.

سرمایه خرید از وجوه عظیم قرض گرفته شده استفاده می‌کنند و دارایی‌های شرکت هدف (شخصی که خریداری می شود) به طور منظم به عنوان وثیقه وام‌ها استفاده میشود. شرکت همچنین ممکن است برای پرداخت بدهی، قطعات شرکت هدف را بفروشد. این استراتژی پر ریسک و پاداش بالا مستلزم دستیابی به تحقق بازده بالا و جریان‌های نقدی است تا بتواند سود بدهی را پرداخت کند.

بیشتر بدانید

به طور کلی سرمایه‌های خطر پذیر، سرمایه گذاری حوزه‌های بزرگ و پویایی هستند که همیشه در حال توسعه‌اند. به‌همین دلیل جای تعجب نیست که اطلاعات بسیار متناقض و غالباً متناقضی در شبکه‌های مجازی، در مورد انواع سرمایه های خطر پذیر وجود دارد.