دست و پنجه نرم کردن با عدم‌قطعیت‌های آینده، بخش بزرگی از مسیر بقا و توسعه افراد، شرکت‌ها و جوامع را تشکیل می دهد. هر سیستمی برای رسیدن به آینده بهتر در این فضا، نیازمند ایده‌ها و نظریه‌هایی درباره آینده است و اینکه آینده چه چیزهایی ممکن است برای آن‌ها در بر داشته باشد. چه میزان امکان مانور در این فضا برای آن سیستم وجود دارد. چه گزینه‌هایی در برابر آن‌ها قرار دارند. انتخاب‌های آن‌ها، چه پیامدهایی را در بر خواهد داشت. و موضوعات مشابه می‌توانند در این فضا مطرح شوند.

سناریونویسی و نگارش داستان‌هایی درباره آینده (داستان‌هایی بر پایه واقعیت‌ها و رویدادهای اتفاق افتاده در گذشته و رویدادهای قابل انتظار) امکان کندوکاو و جستجوی هدفمند در فضای گفته شده را مهیا می‌کند. این سناریوها/داستان‌ها زبان مشترک ایجاد کرده، واقعیت‌های جمعی ساخته، چشم‌انداز مشترک بنا کرده و در نهایت قدرت ساخت آینده و یا در کمترین حالت، قدرت سازگاری با تغییرات را به سازمان، شرکت یا جامعه مورد نظر می‌بخشد.